Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου παραθέτει υπερσύνδεσμο προς την ιστοσελίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων όπου παρατίθενται πληροφορίες σχετικά με την Αφρικανική Πανώλη των χοίρων. Στον εν λόγω υπερσύνδεσμο υπάρχουν πληροφορίες που αφορούν τους χοιροτρόφους, τους κυνηγούς και τους ταξιδιώτες.
Στις 23 Οκτωβρίου 2018 εντοπίστηκε στη Βουλγαρία κρούσμα Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων σε αγριόχοιρο, από τα δείγματα που λήφθηκαν και στάλθηκαν στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς για την Κλασσική και Αφρικανική Πανώλη της Βουλγαρίας, όπου και επιβεβαιώθηκε η παρουσία του ιού. Οι αγριόχοιροι αποτελούν τη δεξαμενή του ιού κατά την τρέχουσα επιζωοτία στην Ευρώπη, στα πτώματα των οποίων ο ιός επιβιώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς είναι ανθεκτικός σε συνθήκες περιβάλλοντος. Το γεγονός ότι εντοπίζονται νέα κρούσματα του νοσήματος σε αγριόχοιρους στο Βέλγιο, τη Ρουμανία και τις άλλες ενδημικές ευρωπαϊκές χώρες καθώς και το νέο κρούσμα σε αγριόχοιρο στη Βουλγαρία καταδεικνύει την κρισιμότητα της κατάστασης και την αναγκαιότητα άμεσης λήψης μέτρων προστασίας. Μάλιστα στις (01/11/2018) μέσω του ευρωπαϊκού συστήματος ειδοποίησης εστιών (ADNS) οι ελληνικές αρχές έλαβαν ενημέρωση ότι εντοπίστηκε νέα εστία Αφρικανικής Πανώλους των Χοίρων σε 4 θηρευμένους αγριόχοιρους στην περιοχή Καβάρνα της Βουλγαρίας.
Αφρικανική Πανώλη των Χοίρων
Η Αφρικανική Πανώλη των Χοίρων αποτελεί ιογενές, αιμορραγικό, εμπύρετο σύνδρομο των κατοικίδιων και άγριων χοίρων όλων των ηλικιών, υψηλής μεταδοτικότητας και έχει την τάση να μεταδίδεται ταχύτατα. Η νόσος δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο ωστόσο έχει ολέθριες συνέπειες για την χοιροτροφία και το εμπόριο προϊόντων από χοιρινό κρέας.
Ο ιός προσβάλει μέλη της οικογένειας Suidae των χοίρων όλων των ηλικιών (κατοικίδιος χοίρος - Sus domestica, ευρωπαϊκός αγριόχοιρος - Sus scrofa scrofa). Άμεσα η μετάδοση και η διασπορά γίνεται με την στενή επαφή υγιών με ασθενή ζώα, μέσω των ρινικών και οφθαλμικών εκκρίσεων, σάλιου, ούρων, κοπράνων και εκκρίσεων από τη γενετική οδό. Οι οικόσιτοι χοίροι διασπείρουν μεγάλες ποσότητες του ιού κατά τη διάρκεια της νόσου αλλά και 24 ώρες πριν εκδηλωθούν τα κλινικά συμπτώματα. Έμεσα με την κατανάλωση υποπροϊόντων κρέατος από μολυσμένα ζώα χωρίς προηγούμενη θερμική επεξεργασία, αποτελεί τον πιο συχνό τρόπο εισαγωγής του ιού σε μία εκτροφή. Ο ιός μπορεί να παραμείνει μολυσματικός για 3 - 6 μήνες σε μη επεξεργασμένα προϊόντα χοίρειου κρέατος. Με τον καννιβαλισμό νεκρών μολυσμένων χοίρων. Με μηχανικά μέσα όπως ο ρουχισμός του προσωπικού, ο εξοπλισμός, μεταφορικά μέσα τα οποία μπορούν να μεταφέρουν τον ιό σε απόσταση. Ιατρογενώς κατά τη θεραπεία νοσημάτων και τις εκστρατείες εμβολιασμού σε περιοχές που ενδημεί η νόσος. Κατά την διατροφή των χοίρων με υπολείμματα τροφίμων.
Σχετικά με την διάγνωση, η υποψία τίθεται από τη σοβαρή κλινική εικόνα, την υψηλή θνησιμότητα και τις νεκροτομικές αλλοιώσεις (αιμορραγίες και σπληνομεγαλία). Διαφοροποίηση από την Κλασσική Πανώλη είναι δυνατή μόνο εργαστηριακά. Η επιβεβαίωση του νοσήματος πραγματοποιείται με εργαστηριακές αναλύσεις.
Για την πρόληψη της νόσου σημαντική είναι η έγκαιρη ενημέρωση, άμεση διάγνωση και ενεργοποίηση των μηχανισμών για τη γρήγορη αντιμετώπιση και εξάλειψη της νόσου. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα εμβόλια για το συγκεκριμένο νόσημα. Μέτρα που βοηθούν στην αποτροπή της εισόδου του νοσήματος στην εκτροφή είναι μεταξύ άλλων: καθαρισμός και απολύμανση των εγκαταστάσεων σε τακτική βάση, απεντόμωση και μυοκτονία των εγκαταστάσεων και αποπαρασίτωση σε τακτική βάση, περιορισμός της εισόδου οχημάτων και άλλων μηχανημάτων στις εγκαταστάσεις, στα εντελώς απαραίτητα, καθαρισμός και απολύμανση των οχημάτων που εισέρχονται και εξέρχονται από τις εγκαταστάσεις, περιορισμός των ανθρώπων που εισέρχονται στις εκμεταλλεύσεις και έρχονται σε επαφή με τα ζώα και ιδιαίτερη προσοχή σε όσους έρχονται σε επαφή και με άλλες χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις, καθαρισμός και απολύμανση των υποδημάτων των ανθρώπων που εισέρχονται και εξέρχονται από την εκμετάλλευση, έλεγχος της προέλευσης των ζωοτροφών. Αποφυγή διατροφής των χοίρων με χυλό που μπορεί να περιέχει υπολείμματα χοίρειου κρέατος. Συστήνεται ο βρασμός του χυλού για 30 λεπτά πριν την κατανάλωση από τα ζώα, έλεγχος της προέλευσης των μηχανημάτων και των συσκευών που χρησιμοποιούνται στις εγκαταστάσεις, χώρος απομόνωσης για τα ζώα που νοσούν καθώς και για τα ζώα που εισέρχονται για πρώτη φορά στην εκτροφή πριν την ανάμειξη τους με τα ήδη υπάρχοντα ζώα, προμήθεια ζώων με νόμιμες διαδικασίες: Ενημέρωση των κτηνιατρικών αρχών, ταυτοποίηση των ζώων με ενώτια ή ηλεκτρονικούς βώλους, επίσημα έγγραφα (υγειονομικά πιστοποιητικά) και ο καθημερινός έλεγχος των ζώων. Τέλος συστείνεται ιδιαίτερη προσοχή σε οχήματα που έρχονται σε επαφή και με άλλες χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού αγριόχοιρων, οι κυνηγοί πρέπει να προσέχουν για τυχόν ανεύρεση άρρωστων ή νεκρών ζώων στο δάσος, ανεύρεση ασυνήθιστα μεγάλου αριθμού νεκρών ή τραυματισμένων ζώων σε ομάδα στα οδικά δίκτυα, ασυνήθιστη συμπεριφορά (υπνηλία, μειωμένη αντίδραση σε ερεθίσματα) μεμονωμένων ζώων ή ομάδων αγριόχοιρων, να μην πετάνε στο περιβάλλον υπολείμματα θηραμάτων αγριόχοιρων καθώς ο ιός μεταδίδεται πολύ εύκολα και επιβιώνει για μεγάλο διάστημα στο περιβάλλον και τα πτώματα των αγριόχοιρων. Επίσης πρέπει να λαμβάνονται μέτρα πρόληψης όπως: περιορισμός χώρου αφαίρεσης σπλάχνων για αποτροπή πρόσβασης κυνηγετικών σκύλων ή άλλων ζώων, σωστή διαχείριση θηράματος, χλωρίωση υπολειμμάτων εκδοράς και εντοσθίων πριν την απόρριψή τους, σπλάχνα και κρέας δεν χορηγούνται ως ζωοτροφη, σχολαστικός καθαρισμός εξοπλισμού/υποδημάτων/οχήματος μετά το κυνήγι με κατάλληλα απολυμαντικά (βλέπε poster).
Σε περίπτωση όπου υπάρχει υποψία του νοσήματος, ο κτηνοτρόφος, ο κτηνίατρος και κάθε εμπλεκόμενος φορέας οφείλει να ενημερώσει τις τοπικές Κτηνιατρικές Αρχές.
Η Αφρικανική Πανώλη των Χοίρων περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1921 στην Κένυα. Από τότε έχει αναφερθεί στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής. Η νόσος εμφανίστηκε για πρώτη φορά εκτός Αφρικής, στην Ευρώπη το 1957 στην Πορτογαλία. Η νόσος μεταδόθηκε από υπολείμματα τροφίμων αεροσκαφών με τα οποία σιτιζόταν εκτροφή χοιρινών έξω από την Λισσαβόνα. Η πρώτη εστία αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς όμως στην συνέχεια επανεμφανίστηκε το 1959 στην ίδια πόλη και επεκτάθηκε στην Ιβηρική Χερσόνησο όπου χρειάσθηκαν περισσότερα από 30 χρόνια για να εξαλειφθεί. Εστίες εμφανίστηκαν σε διάφορες Ευρωπαϊκές Χώρες (Μάλτα, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία). Από όλες τις χώρες το νόσημα εκριζώθηκε, εκτός από την Ιταλία όπου και εξακολουθεί να ενδημεί στη Σαρδηνία. Την δεκαετία του 1970 ο ιός εξαπλώθηκε στην Καραϊβική (Κούβα, Αϊτή) και Νότια Αμερική (Βραζιλία) από τις οποίες και εκριζώθηκε. Το 2007 αναφέρθηκε στη Γεωργία και στην συνέχεια εξαπλώθηκε στις υπόλοιπες περιοχές του Καύκασου, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Ρωσία, Ουκρανία και Λευκορωσία. Στην Νότια Ρωσία από το 2013 η επιζωοτία είναι εκτός ελέγχου και από εκεί εξαπλώθηκε σε πληθυσμούς άγριων χοίρων στη Λιθουανία, στην Πολώνια, στη Λετονία, Εσθονία. Σήμερα η νόσος ενδημεί στην υποσαχάρια Αφρική και στην Ευρώπη στη Σαρδηνία.
Δείτε αναλυτικές πληροφορίες (ενημερωτικά φυλλάδια - αφίσες) γύρω από την Αφρική Πανώλη των χοίρων στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων: www.minagric.gr/index.php/el/for-farmer-2/animal-production/pigs/1126-asthenxoiron .
Στις 23 Οκτωβρίου 2018 εντοπίστηκε στη Βουλγαρία κρούσμα Αφρικανικής Πανώλης των Χοίρων σε αγριόχοιρο, από τα δείγματα που λήφθηκαν και στάλθηκαν στο Εθνικό Εργαστήριο Αναφοράς για την Κλασσική και Αφρικανική Πανώλη της Βουλγαρίας, όπου και επιβεβαιώθηκε η παρουσία του ιού. Οι αγριόχοιροι αποτελούν τη δεξαμενή του ιού κατά την τρέχουσα επιζωοτία στην Ευρώπη, στα πτώματα των οποίων ο ιός επιβιώνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς είναι ανθεκτικός σε συνθήκες περιβάλλοντος. Το γεγονός ότι εντοπίζονται νέα κρούσματα του νοσήματος σε αγριόχοιρους στο Βέλγιο, τη Ρουμανία και τις άλλες ενδημικές ευρωπαϊκές χώρες καθώς και το νέο κρούσμα σε αγριόχοιρο στη Βουλγαρία καταδεικνύει την κρισιμότητα της κατάστασης και την αναγκαιότητα άμεσης λήψης μέτρων προστασίας. Μάλιστα στις (01/11/2018) μέσω του ευρωπαϊκού συστήματος ειδοποίησης εστιών (ADNS) οι ελληνικές αρχές έλαβαν ενημέρωση ότι εντοπίστηκε νέα εστία Αφρικανικής Πανώλους των Χοίρων σε 4 θηρευμένους αγριόχοιρους στην περιοχή Καβάρνα της Βουλγαρίας.
Αφρικανική Πανώλη των Χοίρων
Η Αφρικανική Πανώλη των Χοίρων αποτελεί ιογενές, αιμορραγικό, εμπύρετο σύνδρομο των κατοικίδιων και άγριων χοίρων όλων των ηλικιών, υψηλής μεταδοτικότητας και έχει την τάση να μεταδίδεται ταχύτατα. Η νόσος δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο ωστόσο έχει ολέθριες συνέπειες για την χοιροτροφία και το εμπόριο προϊόντων από χοιρινό κρέας.
Ο ιός προσβάλει μέλη της οικογένειας Suidae των χοίρων όλων των ηλικιών (κατοικίδιος χοίρος - Sus domestica, ευρωπαϊκός αγριόχοιρος - Sus scrofa scrofa). Άμεσα η μετάδοση και η διασπορά γίνεται με την στενή επαφή υγιών με ασθενή ζώα, μέσω των ρινικών και οφθαλμικών εκκρίσεων, σάλιου, ούρων, κοπράνων και εκκρίσεων από τη γενετική οδό. Οι οικόσιτοι χοίροι διασπείρουν μεγάλες ποσότητες του ιού κατά τη διάρκεια της νόσου αλλά και 24 ώρες πριν εκδηλωθούν τα κλινικά συμπτώματα. Έμεσα με την κατανάλωση υποπροϊόντων κρέατος από μολυσμένα ζώα χωρίς προηγούμενη θερμική επεξεργασία, αποτελεί τον πιο συχνό τρόπο εισαγωγής του ιού σε μία εκτροφή. Ο ιός μπορεί να παραμείνει μολυσματικός για 3 - 6 μήνες σε μη επεξεργασμένα προϊόντα χοίρειου κρέατος. Με τον καννιβαλισμό νεκρών μολυσμένων χοίρων. Με μηχανικά μέσα όπως ο ρουχισμός του προσωπικού, ο εξοπλισμός, μεταφορικά μέσα τα οποία μπορούν να μεταφέρουν τον ιό σε απόσταση. Ιατρογενώς κατά τη θεραπεία νοσημάτων και τις εκστρατείες εμβολιασμού σε περιοχές που ενδημεί η νόσος. Κατά την διατροφή των χοίρων με υπολείμματα τροφίμων.
Σχετικά με την διάγνωση, η υποψία τίθεται από τη σοβαρή κλινική εικόνα, την υψηλή θνησιμότητα και τις νεκροτομικές αλλοιώσεις (αιμορραγίες και σπληνομεγαλία). Διαφοροποίηση από την Κλασσική Πανώλη είναι δυνατή μόνο εργαστηριακά. Η επιβεβαίωση του νοσήματος πραγματοποιείται με εργαστηριακές αναλύσεις.
Για την πρόληψη της νόσου σημαντική είναι η έγκαιρη ενημέρωση, άμεση διάγνωση και ενεργοποίηση των μηχανισμών για τη γρήγορη αντιμετώπιση και εξάλειψη της νόσου. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα εμβόλια για το συγκεκριμένο νόσημα. Μέτρα που βοηθούν στην αποτροπή της εισόδου του νοσήματος στην εκτροφή είναι μεταξύ άλλων: καθαρισμός και απολύμανση των εγκαταστάσεων σε τακτική βάση, απεντόμωση και μυοκτονία των εγκαταστάσεων και αποπαρασίτωση σε τακτική βάση, περιορισμός της εισόδου οχημάτων και άλλων μηχανημάτων στις εγκαταστάσεις, στα εντελώς απαραίτητα, καθαρισμός και απολύμανση των οχημάτων που εισέρχονται και εξέρχονται από τις εγκαταστάσεις, περιορισμός των ανθρώπων που εισέρχονται στις εκμεταλλεύσεις και έρχονται σε επαφή με τα ζώα και ιδιαίτερη προσοχή σε όσους έρχονται σε επαφή και με άλλες χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις, καθαρισμός και απολύμανση των υποδημάτων των ανθρώπων που εισέρχονται και εξέρχονται από την εκμετάλλευση, έλεγχος της προέλευσης των ζωοτροφών. Αποφυγή διατροφής των χοίρων με χυλό που μπορεί να περιέχει υπολείμματα χοίρειου κρέατος. Συστήνεται ο βρασμός του χυλού για 30 λεπτά πριν την κατανάλωση από τα ζώα, έλεγχος της προέλευσης των μηχανημάτων και των συσκευών που χρησιμοποιούνται στις εγκαταστάσεις, χώρος απομόνωσης για τα ζώα που νοσούν καθώς και για τα ζώα που εισέρχονται για πρώτη φορά στην εκτροφή πριν την ανάμειξη τους με τα ήδη υπάρχοντα ζώα, προμήθεια ζώων με νόμιμες διαδικασίες: Ενημέρωση των κτηνιατρικών αρχών, ταυτοποίηση των ζώων με ενώτια ή ηλεκτρονικούς βώλους, επίσημα έγγραφα (υγειονομικά πιστοποιητικά) και ο καθημερινός έλεγχος των ζώων. Τέλος συστείνεται ιδιαίτερη προσοχή σε οχήματα που έρχονται σε επαφή και με άλλες χοιροτροφικές εκμεταλλεύσεις.
Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού αγριόχοιρων, οι κυνηγοί πρέπει να προσέχουν για τυχόν ανεύρεση άρρωστων ή νεκρών ζώων στο δάσος, ανεύρεση ασυνήθιστα μεγάλου αριθμού νεκρών ή τραυματισμένων ζώων σε ομάδα στα οδικά δίκτυα, ασυνήθιστη συμπεριφορά (υπνηλία, μειωμένη αντίδραση σε ερεθίσματα) μεμονωμένων ζώων ή ομάδων αγριόχοιρων, να μην πετάνε στο περιβάλλον υπολείμματα θηραμάτων αγριόχοιρων καθώς ο ιός μεταδίδεται πολύ εύκολα και επιβιώνει για μεγάλο διάστημα στο περιβάλλον και τα πτώματα των αγριόχοιρων. Επίσης πρέπει να λαμβάνονται μέτρα πρόληψης όπως: περιορισμός χώρου αφαίρεσης σπλάχνων για αποτροπή πρόσβασης κυνηγετικών σκύλων ή άλλων ζώων, σωστή διαχείριση θηράματος, χλωρίωση υπολειμμάτων εκδοράς και εντοσθίων πριν την απόρριψή τους, σπλάχνα και κρέας δεν χορηγούνται ως ζωοτροφη, σχολαστικός καθαρισμός εξοπλισμού/υποδημάτων/οχήματος μετά το κυνήγι με κατάλληλα απολυμαντικά (βλέπε poster).
Σε περίπτωση όπου υπάρχει υποψία του νοσήματος, ο κτηνοτρόφος, ο κτηνίατρος και κάθε εμπλεκόμενος φορέας οφείλει να ενημερώσει τις τοπικές Κτηνιατρικές Αρχές.
Η Αφρικανική Πανώλη των Χοίρων περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1921 στην Κένυα. Από τότε έχει αναφερθεί στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής. Η νόσος εμφανίστηκε για πρώτη φορά εκτός Αφρικής, στην Ευρώπη το 1957 στην Πορτογαλία. Η νόσος μεταδόθηκε από υπολείμματα τροφίμων αεροσκαφών με τα οποία σιτιζόταν εκτροφή χοιρινών έξω από την Λισσαβόνα. Η πρώτη εστία αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς όμως στην συνέχεια επανεμφανίστηκε το 1959 στην ίδια πόλη και επεκτάθηκε στην Ιβηρική Χερσόνησο όπου χρειάσθηκαν περισσότερα από 30 χρόνια για να εξαλειφθεί. Εστίες εμφανίστηκαν σε διάφορες Ευρωπαϊκές Χώρες (Μάλτα, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία). Από όλες τις χώρες το νόσημα εκριζώθηκε, εκτός από την Ιταλία όπου και εξακολουθεί να ενδημεί στη Σαρδηνία. Την δεκαετία του 1970 ο ιός εξαπλώθηκε στην Καραϊβική (Κούβα, Αϊτή) και Νότια Αμερική (Βραζιλία) από τις οποίες και εκριζώθηκε. Το 2007 αναφέρθηκε στη Γεωργία και στην συνέχεια εξαπλώθηκε στις υπόλοιπες περιοχές του Καύκασου, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Ρωσία, Ουκρανία και Λευκορωσία. Στην Νότια Ρωσία από το 2013 η επιζωοτία είναι εκτός ελέγχου και από εκεί εξαπλώθηκε σε πληθυσμούς άγριων χοίρων στη Λιθουανία, στην Πολώνια, στη Λετονία, Εσθονία. Σήμερα η νόσος ενδημεί στην υποσαχάρια Αφρική και στην Ευρώπη στη Σαρδηνία.
Δείτε αναλυτικές πληροφορίες (ενημερωτικά φυλλάδια - αφίσες) γύρω από την Αφρική Πανώλη των χοίρων στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων: www.minagric.gr/index.php/el/for-farmer-2/animal-production/pigs/1126-asthenxoiron .
↪ Αναρτήθηκε: 07 Νοεμβρίου 2018 :: Αναγνώστηκε: 1071 φορές