Ο σεβασμός στη φύση είναι θέμα παιδείας. Δεν χρειάζεται να έχει τελειώσει κάποιος το Χάρβαρντ για να καταλάβει οτι όταν λέμε παιδεία, εννοούμε σεβασμό στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον, αυτό που μας περιβάλλει άρα και αυτοσεβασμό. Όταν μάλιστα πρόκειται για μεγάλα δέντρα πολλών ετών, όπως ο συγκεκριμένος πλάτανος που κόπηκε χτές (27/09/2012) στη Ψίνθο, είναι και θέμα σεβασμού της ιστορίας ενός τόπου και στη προκειμένη, της ιστορίας της Ψίνθου.

Όλοι μιλάνε τα τελευταία χρόνια για οικολογία, έχει γίνει της μόδας, μια έννοια που έχει παρεξηγηθεί αρκετά αφού και η "κουτσή Μαρία" σήμερα θα κάνει και μια δεντροφύτευση, όμως στη πράξη παίρνουμε Μηδέν ! Παραδείγματα πολλά και λίγο πολύ τα γνωρίζουμε όλοι μας.

Μετά τις φωτιές του καλοκαιριού φαίνεται πως άρχισε και η "υλοτομία" με πρώτο θύμα τον ιστορικό πλάτανο στην είσοδο της πλατείας του χωριού απέναντι απο το δημοτικό σχολείο. Ο πλάτανος αυτός 150 ετών, που ούτε ολόκληρη η ζωή ενός ανθρώπου δεν φτάνει για να μετρηθεί μαζί του, κόπηκε τελικά και αποτελεί πλέον ιστορία. Και τι δεν θα είδε στα τόσα χρόνια ζωής αυτό το αιωνόβιο δέντρο ; Κι όμως οι άνθρωποι κάνανε πάλι το "θαύμα" τους, 50 λεπτά ήταν αρκετά για να εξαφανιστεί.

Ο πλάτανος αυτός δεν ήταν ένα τυχαίο δέντρο, ήταν κομμάτι της ιστορίας του χωριού τα τελευταία σχεδόν 150 χρόνια, είδε Τούρκους (να θυμίσουμε ότι στη περιοχή που σήμερα βρίσκεται το Δημοτικό Σχολείο ήταν το σπίτι του Πασά επί Τουρκοκρατίας) , Ιταλούς (βλέπε Μάχη της Ψίνθου, Ιταλική κατοχή Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος), Γερμανοί (Γερμανική κατοχή Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος)... κι όμως, το κόψαμε εμείς ( ! )

Ο πλάτανος είχε τα τελευταία χρόνια ξεραθεί και άρχιζε να σαπίζει σε ορισμένα μέρη του, αυτό είναι αλήθεια, όμως δεν έπαψε να είναι ένα απο τα “άτυπα σύμβολα” του χωριού και αυτό δεν είναι υπερβολή. Χιλιάδες τουρίστες και περαστικοί σταματούσαν όλα αυτά τα χρόνια για να βγάλουν μια φωτογραφία στη σκιά του όσο ακόμα ήταν πράσινος μα κι όταν αρρώστησε και άρχισε να ξεραίνεται δεν έπαψε να είναι πόλος έλξης για τους ξένους και τους τουρίστες που έμπαιναν στην αιωνόβια κουφάλα του ή σκαρφάλωναν πάνω του άλλοι για να φωτογραφηθούν και άλλοι - οι νεότεροι - για να παίξουν.

Αυτός ήταν και ο λόγος που τελικά κόπηκε, για να μην χτυπήσει κάποιο απο τα παιδιά που εκεί έπαιζαν ή κάποιος περαστικός.

Όμως αλήθεια ας σκεφτούμε, οι Ιταλοί θα κατεδάφιζαν τον Πύργο της Πίζας επειδή γέρνει ;

Αν και ο πύργος αναμφισβήτητα γέρνει, ακόμα στέκει εκεί όρθιος ως τουριστική ατραξιόν της πόλης και αυτό γιατί οι Ιταλοί απλά βρήκαν μια καλύτερη λύση απο το να τον κατεδαφίσουν.

Είναι οι Ιταλοί πιο έξυπνοι απο εμάς ;
Μάλλον όχι, απλά δεν θέλαμε να βρούμε μια καλύτερη λύση.

* Όσο και αν μοιάζει περίεργο, σε άλλα μέρη στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τέτοια αιωνόβια δέντρα ακόμα και όταν “πεθαίνουν” τα διατηρούν ή τα αξιοποιούν. Στη Λέσβο για παράδειγμα, υπάρχει όχι ένα δέντρο αλλά ολόκληρο απολιθωμένο δάσος δέντρων το οποίο έχει γίνει πάρκο στο οποίο υπάρχει και μουσείο το οποίο αποφέρει σημαντικά έσοδα απο επισκέπτες κάθε χρόνο.