Σε όλη την Ελλάδα το Φθινόπωρο, αρχές του Οκτώβρη μέχρι και τον Ιανουάριο πολλές φορές, όπου υπάρχουν ελαιόδεντρα, οι πράσινες ελιές συλλέγονται με το χέρι, σπάνε (τσακίζονται) και με μια πολύ απλή διαδικασία που μπορεί να μάθει ο καθένας, γίνονται αυτό που ονομάζουμε «τσακιστές ελιές» ή «πράσινες τσακιστές ελιές».
Όπως σε όλη την Ελλάδα, έτσι και στη Ψίνθο ο τρόπος παρασκευής είναι σχεδόν ο ίδιος, με τις παραλλαγές απλά να επαφίενται στην φαντασία και την όρεξη του καθενός. Το κόστος παρασκευής είναι ελάχιστο και η ποσότητα που μπορεί να παράξει κάποιος μεγάλη, ειδικά μάλιστα αν έχουμε δικά μας ελαιόδεντρα και δεν αγοράζουμε τις ελιές.
Η διαδικασία συλλογής και του τσακίσματος των ελιών.
Οι ελιές πρέπει να είναι πράσινες, η ποικιλία "ντόπιες" όπως συνηθίζεται να τις λένε. Οι ελιές πρέπει να είναι καθαρές και να μην έχουν προσβληθεί από κάποια αρρώστια ώστε να μην αλλοιωθεί η ποιότητα και η γεύση. Μπορούμε είτε να τις αγοράσουμε ή να τις συλλέξουμε μόνοι μας αν έχουμε δικά μας ελαιόδεντρα. Η συλλογή γίνεται εύκολα με το χέρι και διαλέγουμε τις πιο μεγάλες (γερές) πράσινες ελιές. Προσέχουμε κάθε χρόνο να έχουμε συλλέξει τις ελιές μας πριν το ψέκασμα των ελαιόδεντρων, αν τα ελαιόδεντρα έχουν ψεκαστεί δεν πρέπει να κόψουμε τις ελιές !
Στη κουζίνα ή σε εξωτερικό χώρο με βρύση αδειάζουμε τις ελιές και τις τσακίζουμε μία προς μία με προσοχή. Το τσάκισμα γίνεται με μια πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο προσέχοντας να μη σπάσουμε το κουκούτσι της ελιάς. Ένα χτύπημα συνήθως αρκεί, σε κάθε μια. Καλό είναι στο μέρος που αποθέτουμε τις ελιές να έχουμε στρώσει μια πλαστική σακούλα.
Αφού έχουμε τσακίσει όλες τις ελιές, τις τοποθετούμε σε ένα γυάλινο βάζο ή άλλο δοχείο όπως ένα μικρό βαρελάκι, ανάλογα την ποσότητα και προσθέτουμε νερό μέχρι να γεμίσει. Σφραγίζουμε το δοχείο και περιμένουμε για 8 με 10 ημέρες.
Μετά το πέρας των 10 ημερών ανοίγουμε το δοχείο με τις ελιές, βλέπουμε ότι το φυσικό τους πράσινο χρώμα έχει αρχίσει να αλλάζει σε ένα λαδοπράσινο βαθύ χρώμα. Αδειάζουμε τις ελιές σε μια λεκάνη και ετοιμάζουμε για αυτές ένα άλλο δοχείο π.χ ένα μικρό βαρελάκι. Στον πάτο του βαρελιού βάζουμε κλαδιά από θυμάρι και προσθέτουμε σιγά σιγά τις ελιές. Όταν φτάσουμε στη μέση του βαρελιού, αρχίζουμε σταδιακά (ανά στρώση) την προσθήκη του ξινού. Φροντίζουμε ώστε όταν έχουμε φτάσει την οροφή του βαρελιού να μας έχει μείνει ακόμα λίγο ξινό για να προσθέσουμε από πάνω.
Στη συνέχεια γεμίζουμε το βαρελάκι με αλατόνερο (αλάτι και νερό) - το οποίο έχουμε προετοιμάσει νωρίτερα - μέχρι πάνω. Προσθέτουμε ακόμα λίγο θυμάρι και το πιέζουμε ώστε να "κάτσει" με τις ελιές. Κλείνουμε την τάπα του βαρελιού και περιμένουμε άλλες 10 ημέρες.
Μετά από 10 ημέρες οι πρώτες τσακιστές ελιές είναι έτοιμες να συνοδεύσουν το φαγητό μας !
Χρήσιμα
* Ο λόγος που τσακίζουμε τις ελιές είναι ότι έτσι ωριμάζουν γρηγορότερα. Θα μπορούσαμε να αφήσουμε ως έχουν τις ελιές χωρίς να τις τσακίσουμε αλλά τότε ο χρόνος ωρίμανσης είναι μεγαλύτερος.
* Οι παλαιότεροι για το τσάκισμα χρησιμοποιούσαν μία πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο, πρακτική η οποία ακολουθείτε και σήμερα από πολλούς. Η πέτρα και το μάρμαρο επιλέγονται γιατί οι ελιές έτσι δεν μαυρίζουν !
* Το ξινό είναι κιτρικό οξύ και το χρησιμοποιούμε στη μαγειρική ως αντικατάστατο του λεμονιού. Δρα ως φυσικό συντηρητικό και αποτρέπει το μαύρισμα των φρέσκων φρούτων.
* Τα παλαιότερα χρόνια αντί για ξινό στις ελιές έβαζαν φέτες από φρέσκο αρωματικό λεμόνι. Όσο πιο δυνατό το άρωμα του λεμονιού τόσο μεγαλύτερη η διάρκεια. Σήμερα οι περισσότεροι επιλέγουν το ξινό γιατί το (ξινό) άρωμα που δίνει στις ελιές διαρκεί περισσότερο.
* Τα παλαιότερα χρόνια οι γυναίκες για να δούν αν το αλατόνερο για τις ελιές που προετοίμαζαν ήταν καλό έβαζαν ένα αυγό μέσα στο νερό. Αν το αυγό επέπλεε γρήγορα το αλατόνερο θεωρούνταν καλό και ήταν ένα σημάδι ότι οι ελιές θα πετύχουν ! Βέβαια σήμερα ξέρουμε ότι το αυγό επιπλέει λόγο της άνωσης και όχι επειδή το αλατόνερο είναι ή δεν είναι πετυχημένο, το αναφέρουμε όμως και μπορείτε να το δείτε στην πράξη, στο video του άρθρου.
* Αν επιλέξουμε γυάλινο δοχείο για τις ελιές μας αυτό δεν πρέπει να είναι ζεστό, πρέπει να είναι κρύο γιαυτό η αποστείρωση π.χ του δοχείου πρέπει να γίνει αρκετά πριν την αποθήκευση των ελιών στον γυάλινο δοχείο.
* Αντί θυμάρι μπορούμε να αρωματίσουμε τις ελιές μας με ρίγανη, μάραθο, καυτερές πιπεριές, χοντρό πιπέρι κ.α
Δείτε την διαδικασία που περιγράψαμε παραπάνω στο βίντεο που ακολουθεί :
Όπως σε όλη την Ελλάδα, έτσι και στη Ψίνθο ο τρόπος παρασκευής είναι σχεδόν ο ίδιος, με τις παραλλαγές απλά να επαφίενται στην φαντασία και την όρεξη του καθενός. Το κόστος παρασκευής είναι ελάχιστο και η ποσότητα που μπορεί να παράξει κάποιος μεγάλη, ειδικά μάλιστα αν έχουμε δικά μας ελαιόδεντρα και δεν αγοράζουμε τις ελιές.
Η διαδικασία συλλογής και του τσακίσματος των ελιών.
Οι ελιές πρέπει να είναι πράσινες, η ποικιλία "ντόπιες" όπως συνηθίζεται να τις λένε. Οι ελιές πρέπει να είναι καθαρές και να μην έχουν προσβληθεί από κάποια αρρώστια ώστε να μην αλλοιωθεί η ποιότητα και η γεύση. Μπορούμε είτε να τις αγοράσουμε ή να τις συλλέξουμε μόνοι μας αν έχουμε δικά μας ελαιόδεντρα. Η συλλογή γίνεται εύκολα με το χέρι και διαλέγουμε τις πιο μεγάλες (γερές) πράσινες ελιές. Προσέχουμε κάθε χρόνο να έχουμε συλλέξει τις ελιές μας πριν το ψέκασμα των ελαιόδεντρων, αν τα ελαιόδεντρα έχουν ψεκαστεί δεν πρέπει να κόψουμε τις ελιές !
Στη κουζίνα ή σε εξωτερικό χώρο με βρύση αδειάζουμε τις ελιές και τις τσακίζουμε μία προς μία με προσοχή. Το τσάκισμα γίνεται με μια πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο προσέχοντας να μη σπάσουμε το κουκούτσι της ελιάς. Ένα χτύπημα συνήθως αρκεί, σε κάθε μια. Καλό είναι στο μέρος που αποθέτουμε τις ελιές να έχουμε στρώσει μια πλαστική σακούλα.
Αφού έχουμε τσακίσει όλες τις ελιές, τις τοποθετούμε σε ένα γυάλινο βάζο ή άλλο δοχείο όπως ένα μικρό βαρελάκι, ανάλογα την ποσότητα και προσθέτουμε νερό μέχρι να γεμίσει. Σφραγίζουμε το δοχείο και περιμένουμε για 8 με 10 ημέρες.
Μετά το πέρας των 10 ημερών ανοίγουμε το δοχείο με τις ελιές, βλέπουμε ότι το φυσικό τους πράσινο χρώμα έχει αρχίσει να αλλάζει σε ένα λαδοπράσινο βαθύ χρώμα. Αδειάζουμε τις ελιές σε μια λεκάνη και ετοιμάζουμε για αυτές ένα άλλο δοχείο π.χ ένα μικρό βαρελάκι. Στον πάτο του βαρελιού βάζουμε κλαδιά από θυμάρι και προσθέτουμε σιγά σιγά τις ελιές. Όταν φτάσουμε στη μέση του βαρελιού, αρχίζουμε σταδιακά (ανά στρώση) την προσθήκη του ξινού. Φροντίζουμε ώστε όταν έχουμε φτάσει την οροφή του βαρελιού να μας έχει μείνει ακόμα λίγο ξινό για να προσθέσουμε από πάνω.
Στη συνέχεια γεμίζουμε το βαρελάκι με αλατόνερο (αλάτι και νερό) - το οποίο έχουμε προετοιμάσει νωρίτερα - μέχρι πάνω. Προσθέτουμε ακόμα λίγο θυμάρι και το πιέζουμε ώστε να "κάτσει" με τις ελιές. Κλείνουμε την τάπα του βαρελιού και περιμένουμε άλλες 10 ημέρες.
Μετά από 10 ημέρες οι πρώτες τσακιστές ελιές είναι έτοιμες να συνοδεύσουν το φαγητό μας !
Χρήσιμα
* Ο λόγος που τσακίζουμε τις ελιές είναι ότι έτσι ωριμάζουν γρηγορότερα. Θα μπορούσαμε να αφήσουμε ως έχουν τις ελιές χωρίς να τις τσακίσουμε αλλά τότε ο χρόνος ωρίμανσης είναι μεγαλύτερος.
* Οι παλαιότεροι για το τσάκισμα χρησιμοποιούσαν μία πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο, πρακτική η οποία ακολουθείτε και σήμερα από πολλούς. Η πέτρα και το μάρμαρο επιλέγονται γιατί οι ελιές έτσι δεν μαυρίζουν !
* Το ξινό είναι κιτρικό οξύ και το χρησιμοποιούμε στη μαγειρική ως αντικατάστατο του λεμονιού. Δρα ως φυσικό συντηρητικό και αποτρέπει το μαύρισμα των φρέσκων φρούτων.
* Τα παλαιότερα χρόνια αντί για ξινό στις ελιές έβαζαν φέτες από φρέσκο αρωματικό λεμόνι. Όσο πιο δυνατό το άρωμα του λεμονιού τόσο μεγαλύτερη η διάρκεια. Σήμερα οι περισσότεροι επιλέγουν το ξινό γιατί το (ξινό) άρωμα που δίνει στις ελιές διαρκεί περισσότερο.
* Τα παλαιότερα χρόνια οι γυναίκες για να δούν αν το αλατόνερο για τις ελιές που προετοίμαζαν ήταν καλό έβαζαν ένα αυγό μέσα στο νερό. Αν το αυγό επέπλεε γρήγορα το αλατόνερο θεωρούνταν καλό και ήταν ένα σημάδι ότι οι ελιές θα πετύχουν ! Βέβαια σήμερα ξέρουμε ότι το αυγό επιπλέει λόγο της άνωσης και όχι επειδή το αλατόνερο είναι ή δεν είναι πετυχημένο, το αναφέρουμε όμως και μπορείτε να το δείτε στην πράξη, στο video του άρθρου.
* Αν επιλέξουμε γυάλινο δοχείο για τις ελιές μας αυτό δεν πρέπει να είναι ζεστό, πρέπει να είναι κρύο γιαυτό η αποστείρωση π.χ του δοχείου πρέπει να γίνει αρκετά πριν την αποθήκευση των ελιών στον γυάλινο δοχείο.
* Αντί θυμάρι μπορούμε να αρωματίσουμε τις ελιές μας με ρίγανη, μάραθο, καυτερές πιπεριές, χοντρό πιπέρι κ.α
Δείτε την διαδικασία που περιγράψαμε παραπάνω στο βίντεο που ακολουθεί :
↪ Αναρτήθηκε: 14 Οκτωβρίου 2014 :: Αναγνώστηκε: 10648 φορές