Η Ψίνθος έχει υπέροχη φύση που όμως δεν έχει αναδειχθεί ποτέ ως τώρα. Αν και οι κάτοικοι γνωρίζουν πολλές από τις φυσικές ομορφιές του χωριού, στους επισκέπτες, τους φίλους και τους τουρίστες παραμένουν άγνωστες.

Ένα από τα πολύ όμορφα μέρη της Ψίνθου κρυμμένο μέσα σε αιωνόβια πλατάνια και πυκνή άγρια βλάστηση είναι η περιοχή "Πόρος" που δεν απέχει πολύ μακριά από την πασίγνωστη περιοχή Φασούλι της Ψίνθου. Ο Πόρος είναι η συνέχεια της κοιλάδας - χείμαρρος τον Χειμώνα - που ξεκινάει από την περιοχή Βρύση της Ψίνθου, συνεχίζει στη περιοχή Φασούλι και φτάνει ως την περιοχή Πόρος, για την οποία και θα μιλήσουμε σ αυτό το άρθρο. Βέβαια αυτή η μεγάλη διαδρομή που είναι γεμάτη σε όλο το μήκος της δεξιά και αριστερά από τεράστια πλατάνια συνεχίζει έτσι και παρακάτω από την περιοχή Πόρος, φτάνοντας ως τα πρώτα όρια του γειτονικού χωριού Αφάντου, από εκείνο το σημείο όμως και κάτω η περιοχή είναι πάρα πολύ δύσβατη.

Για να φτάσει κανείς στον Πόρο, ξεκινάει από το Φασούλι με τα πόδια ή το αμάξι και ακολουθεί τον δρόμο που οδηγεί στα χωράφια της περιοχής. Σε ένα σημείο ο δρόμος διακλαδώνεται στα δεξιά, ακολουθώντας τον στενό ασφαλτοστρωμένο αυτό δρόμο ως το τέλος του, φτάνουμε στη περιοχή για την οποία μιλάμε. Στη δεξιά μεριά του δρόμου βλέπουμε την όμορφη κοιλάδα με τα πλατάνια να συνεχίζει. Για να φτάσει όμως κανείς κάτω στα πλατάνια πρέπει να κατεβεί την απότομη πλαγιά που είναι γεμάτη χόρτα, θάμνους, βράχια και κορμούς από σπασμένα δέντρα. Κάποτε όλα αυτά ήταν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, χωράφια που εδώ και δεκαετίες έχουν αφεθεί στη μοίρα τους.


Αν λοιπόν κανείς δοκιμάσει την κατάβαση σ αυτή την πλαγιά στο τέλος θα αντικρίσει ένα πολύ όμορφο θέαμα. Αν η περιοχή Φασούλι σας αρέσει, η περιοχή Πόρος σίγουρα θα σας εντυπωσιάσει ! Όμως η περιοχή αυτή είναι εξαιρετικά δύσβατη και o επίδοξος επισκέπτης πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.


Αν μπείτε μέσα στο ρυάκι με τα πλατάνια σ αυτό το μέρος, το πιθανότερο είναι να έχετε κατεβεί στο σωστό σημείο της πλαγιάς, να βρεθείτε στην κορυφή του μεγάλου καταρράχτη ! Το πιο όμορφο σημείο του Πόρου είναι ο μεγάλος καταρράχτης, περί τα 10 μέτρα ύψος πολύ μεγαλύτερος απ εκείνον που υπάρχει στη περιοχή Φασούλι ή εκείνο της Βρύσης, ο οποίος μάλιστα έχει πάντα τρεχούμενο νερό. Εκεί στη κορυφή υπάρχουν και τα απομεινάρια ενός παλιού τοιχίου ή παρόμοιας κατασκευής, που έφτιαξαν Ιταλοί στρατιώτες στα χρόνια της κατοχής ..για να κάνουν μπάνιο ! Με τα χρόνια και τις μεγάλες ποσότητες νερού που κατεβαίνουν ειδικά τον Χειμώνα το μεγαλύτερο μέρος του τοιχίου αυτού έχει παρασυρθεί και καταστραφεί από τα ορμητικά νερά. Το θέαμα όμως και λίγο πιο πριν τον καταρράχτη είναι υπέροχο, αφού στη σκιά των μεγάλων πλατάνων σχηματίζονται ρυάκια και το νερό κυλάει μέσα από τα βράχια που έχει σμιλέψει η πορεία του νερού. Από την κορυφή του καταρράχτη η θέα είναι υπέροχη και ο αέρας είναι φρέσκος και δροσερός ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Λίγο πιο κάτω στην αριστερή πλευρά αν κάποιος είναι αρκετά προσεκτικός, μπορεί να ακολουθήσει ένα δρομάκι που οδηγεί στο κάτω μέρος του καταρράχτη. Το μονοπάτι είναι επίσης δύσβατο όμως ακολουθώντας το στη πορεία μπορεί κανείς να αντικρίσει και έναν παλιό νερόμυλο του χωριού ή καλύτερα ότι έχει απομείνει από αυτόν. Ακόμα και τώρα, εκεί μπορεί κανείς να δει χωμένο μέσα στα φύλλα και τους άγριους κισσούς τον πέτρινο τροχό του νερόμυλου. Εκεί τα παλαιότερα χρόνια οι χωριανοί άλεθαν το σιτάρι τους. Ο νερόμυλος αυτός ήταν ο Νερόμυλος του Μανωλάκη, κατά κόσμον Μανώλη Διάκου.


Λίγο παρακάτω είναι το κάτω μέρος του καταρράχτη. Ο φυσικός αυτός καταρράχτης μοιάζει σαν σκηνή από ταινία σε κάποιο εξωτικό μέρος. Οι πεσμένοι κορμοί, το νερό και η πυκνή βλάστηση δεν επιτρέπουν πολλά βήματα. Στο σημείο αυτό σε αντίθεση με το πάνω μέρος του καταρράχτη, η ζέστη είναι εντονότερη αφού την περιοχή συνήθως, δεν την "πιάνει" ο αέρας. Στη περιοχή υπάρχουν επίσης καλαμιές, πικροδάφνες ακόμα και ροδιές ενώ εντύπωση μας έκανε και ένας μεγάλος θάμνος από κάππαρη κοντά στον νερόμυλο !


Το μόνο άσχημο είναι ότι στη περιοχή υπάρχουν σημεία με διάσπαρτα σκουπίδια ευτυχώς όχι πάρα πολλά αλλά αρκετά για να χαλάσουν την όμορφη εικόνα..


Αν η περιοχή Πόρος δεν είχε παρατηθεί και είχε με κάποιο τρόπο αξιοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια, σε συνδυασμό με την περιοχή Φασούλι, Βρύση και Καμάρι της Ψίνθου, σήμερα χωρίς υπερβολή η έκταση αυτή θα μπορούσε να ανταγωνιστεί ακόμα και την Κοιλάδα των Πεταλούδων. Όποιος έχει πάει στα μέρη αυτά το καλοκαίρι, παρατηρεί ότι το ίδιο είδος πεταλούδας που υπάρχει στη Κοιλάδα των Πεταλούδων υπάρχει και στα μέρη μας, η διαφορά είναι ότι στην Κοιλάδα των Πεταλούδων το είδος αναπαραγάγεται στη συγκεκριμένη περιοχή όμως και στη Ψίνθο το θέαμα τουλάχιστον υπάρχει για κάποιον πιθανό επισκέπτη. Η αξιοποίηση των περιοχών αυτών που θα τις καθιστούσε επισκέψιμες, χωρίς όμως να αλλοιώνει τον φυσικό χαρακτήρα τους - χωρίς δηλαδή μπετονοποίηση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος - θα μπορούσε να αποφέρει κέρδη στο δήμο και την τοπική κοινότητα.

Τα παλαιότερα χρόνια, όταν ακόμα οι περισσότερες πηγές της Ψίνθου έτρεχαν ασταμάτητα νερό, ακόμα μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 90', αρκετοί ήταν εκείνοι που δοκίμαζαν να κολυμπήσουν στις μικρές φυσικές λίμνες που σχηματίζονται στη περιοχή (όπως και στη διαδρομή Βρύση - Φασούλι) κοντά στον καταρράχτη παρά το γεγονός ότι στη περιοχή υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα διαφόρων ειδών φίδια (όπως νερόφιδα, οχιές) και σκορπιοί φυσικά.

Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από την περιοχή Πόρος της Ψίνθου και ένα βίντεο που δείχνει πως από το Φασούλι μπορούμε να πάμε στο Πόρο και να επιστρέψουμε, καθώς και όμορφες εικόνες από τον φυσικό καταρράχτη της περιοχής !


Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τον Πόρο και την Ψίνθο τον πρώτο μήνα του φετινού καλοκαιριού, στο flickr Ιουνίου 2014 .