Με αφορμή τις Ευρωεκλογές, τον ευρωσκεπτικισμό και την αποχή ας πούμε λίγα λόγια για την Δημοκρατία.
Αποχή σωστή επιλογή ή όχι ;
Η λέξη “εκλογές” έχει συνδεθεί τα τελευταία χρόνια με την λέξη “απαξίωση”. Έτσι κάθε φορά που συμβαίνει να προκηρύσσονται εκλογές, μεγάλα ποσοστά αποχής τελικά καταγράφονται στις κάλπες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί. Κάποιος που δεν πάει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα και επιλέγει την αποχή, μπορεί να εκφράζει αδιαφορία σε μικρό η μεγαλύτερο βαθμό σε μερικές περιπτώσεις ως τα ανώτατα όρια της βλακείας ή ακριβώς το αντίθετο δηλαδή επιθυμεί κατά κάποιον τρόπο η αποχή του από τις εκλογές να καταγραφεί, άρα κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η αποχή σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να πάρει και την έννοια της πολιτικής στάσης ή άποψης για τα πράγματα.
Είναι πάντως αλήθεια δύσκολο να εξηγήσει κάποιος την αποχή. Σε κάθε περίπτωση για να έχει η αποχή νόημα, πρέπει αυτός που την επιλέγει να γνωρίζει πραγματικά τι σημαίνουν εκλογές και δημοκρατία. Αν κάποιος δεν έχει ενδιαφερθεί να μάθει ποτέ γιατί ψηφίζουμε και τι είναι η δημοκρατία απλά κάνει την επιλογή του στα πλαίσια της άγνοιας και ίσως με βάση τη μόδα της εποχής.
Τι είναι δημοκρατία, τι είναι εκλογές και γιατί συνδέεται το ένα με το άλλο ;
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Βασικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών.
Σε κανένα άλλο πολίτευμα δεν είναι αυτονόητο το δικαίωμα του πολίτη να ψηφίζει και μέσο της ψήφου του να λαμβάνει μέρος στην λήψη των αποφάσεων !
Με λίγα λόγια οι εκλογές είναι απόρροια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτός είναι και ο λόγος που η Δημοκρατία ως πολίτευμα είναι το καλύτερο πολίτευμα που υπήρξε ποτέ ως τώρα αν και δεν είναι τέλειο, εξάλλου τίποτα δεν είναι τέλειο και όσοι την επικρίνουν πρέπει να το έχουν υπόψιν τους ώστε να είναι δίκαιοι στην κρίση τους.
Οι εκλογές αποτελούν το δημοκρατικότερο μέσο αντιπροσώπευσης και σύστασης αντιπροσωπευτικών σωμάτων σε κάθε είδους βαθμίδα κοινωνικής ομαδοποίησης. Συνήθως γίνεται λόγος για εκλογές σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο. Οι εκλογές διενεργούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα οποία είναι πάντα προκαθορισμένα (οι εκλογές σε εθνικό επίπεδο επιδέχονται εξαιρέσεις οι οποίες αποτυπώνονται περιοριστικά στο εκάστοτε ισχύον Σύνταγμα). Οι εκλογές πραγματοποιούνται με την ψηφοφορία η οποία αποτελεί αρμοδιότητα του εκλογικού σώματος που είναι το κατεξοχήν ανώτατο όργανο του κράτους. Με τις εκλογές πραγματώνεται άμεσα και δηλώνεται με τρόπο οριστικό η βούληση του εκλογικού σώματος σε δεδομένη στιγμή.
Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που σου δίνει το δικαίωμα να την αμφισβητείς και για τον λόγο αυτό είναι και εύκολα καπηλεύσιμη σε σχέση με τα υπόλοιπα πολιτεύματα από τους κάθε λογής επικριτές της.
Αν κοιτάξει κάποιος την ιστορία της ανθρωπότητας και την εξέλιξη της πολιτικής βλέπει ότι όπου δεν υπήρξε Δημοκρατία την θέση της πήραν τα χειρότερα και πιο σκληρά πολιτεύματα που καταδίκασαν τον ελεύθερο άνθρωπο. Κάποιος θα πει, μα καλά στη Δημοκρατία δεν γίνονται πόλεμοι ; Γίνονται, μόνο που το αίτιο το πολέμων δεν είναι η Δημοκρατία αλλά η εξουσία και η οικονομία που υπάρχουν παράλληλα με κάθε πολίτευμα. Έτσι πολλές φορές οι πολίτες παραπλανημένοι από τις αδικίες της εξουσίας και της οικονομίας ρίχνουν όλα τα κακά στο πολίτευμα.
Σήμερα στον Δυτικό κόσμο (Ευρώπη, Αμερική) όπου ανήκουμε και εμείς έχουμε κυρίως Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες. Αυτό σημαίνει ότι ψηφίζοντας στις εκλογές οι πολίτες ψηφίζουν για να επιλέξουν “αντιπροσώπους” στην Βουλή, που θα τους αντιπροσωπεύσουν στη λήψη των αποφάσεων.
Η Δημοκρατία όμως που επινοήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα στην αρχαία Αθήνα δεν ήταν Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, δεν είχε δηλαδή αντιπροσώπους που αντιπροσωπεύουν τους πολίτες στη λήψη των αποφάσεων. Η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν Άμεση Δημοκρατία. Οι πολίτες της πόλης μαζεύονταν και οι ίδιοι έπαιρναν μέρος άμεσα στη λήψη των αποφάσεων δια ψηφοφορίας !
Δεν είχαν όμως όλες οι πόλεις στην αρχαία Ελλάδα Δημοκρατικό πολίτευμα και στην Αθήνα η Δημοκρατία δεν κράτησε για πολύ αφού οι κάθε λογής επιβουλευόμενοι και συμφεροντολόγοι φρόντισαν να επιβάλουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα δικά τους πολιτεύματα συνήθως τυραννία, βασιλεία, αριστοκρατία και ολιγαρχία.
Δημοκρατία, οικονομία, αγορές
Για αιώνες μετά ο κόσμος κυβερνιόταν ακόμα απολυταρχικά με τυραννίες, βασιλιάδες, βασίλισσες, αυτοκράτορες, συγκλήτους, στρατηγούς, δικτάτορες και οτιδήποτε άλλο απόκλειε τους πολίτες ή καλύτερα τους υπηκόους από την λήψη των αποφάσεων.
Μετά το τέλος του Μεσαίωνα μιας από τις πιο ανελεύθερες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας στην Ευρώπη άρχισαν να δραστηριοποιούνται οι πρώτοι δανειστές οι οποίοι δεν άργησαν να εξελιχθούν σε τοκογλύφους. Κάποτε έφτασαν ακόμα και βασιλείς να χρωστάνε στους πρώτους αυτούς δανειστές. Στη συνέχεια η τάση αυτή οδήγησε στη δημιουργία των πρώτων τραπεζών.
Στην Ευρώπη όποιος έχει διαβάσει ιστορία βλέπει πως τόσο για τον Α' όσο και για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τα αίτια, οι “σπίθες”, ήταν οικονομικά και είδαμε που τελικά οδήγησαν και τι αποτελέσματα έφεραν με τα εκατομμύρια των νεκρών μετά την άνοδο του Φασισμού και του Ναζισμού τα φαντάσματα των οποίων ακόμα κυνηγούν τους λαούς της Ευρώπης δυστυχώς.
Σήμερα τα περισσότερα κράτη στον πλανήτη έχουν τεράστια χρέη προς τους σύγχρονους δανειστές (τράπεζες, κροίσσοι, οικονομικά συγκροτήματα) και η οικονομία βασίζεται κατά μεγάλο βαθμό στους συσχετισμούς χρέους.
Πιο απλά από την εξουσία των τυράννων, των βασιλιάδων και της παλιάς ολιγαρχίας της Ευρώπης φτάσαμε στην εξουσία των σύγχρονων αγορών.
Σήμερα η εξουσία που συνυπάρχει μαζί με τις Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες είναι η εξουσία των Αγορών. Είδαμε στη περίπτωση της χώρας μας και των υπόλοιπων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου πως οι αγορές έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν πολιτικές στους εκλεγμένους πολιτικούς.
Οι αγορές είναι μέρος της οικονομίας έτσι όπως έχει εξελιχθεί μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο ελεύθερων αγορών και ανταγωνισμού. Αυτό από μόνο του θα ήταν μια χαρά, όμως τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη κυριάρχησαν οι Νεοφιλελεύθερες απόψεις στην οικονομία. Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι ο πιο ακραίος καπιταλισμός. Αν και λέει πως θέλει οι αγορές να αυτορρυθμίζονται δηλαδή να μην δέχονται παρεμβάσεις από κανέναν την ίδια στιγμή όπου οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές εφαρμόστηκαν κατέστρεψαν το κοινωνικό κράτος και γέμισαν χώρες με άστεγους, φτωχούς, πεινασμένους και πόνο. Το χειρότερο είναι ότι όπως βλέπουμε και στη χώρα μας η εφαρμογή ακραίων Νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην οικονομία αποδυνάμωσε και την Δημοκρατία γιατί στα μάτια του κατατρεγμένου πολίτη μοιάζει για όλα τα παραπάνω να φταίει η Δημοκρατία ενώ στην πραγματικότητα η αιτία είναι οι Νεοφιλελεύθερες πρακτικές στην οικονομία. Πιο απλά, δεν φταίει το Δημοκρατικό πολίτευμα αλλά η εξουσία των αγορών της νεοφιλελεύθερης οικονομίας που ασκείται πάνω στο πολιτικό σύστημα όπως ασκείται.
Έτσι ενώ ο καπιταλισμός θέλει χαμηλή φορολογία για την ανάπτυξη του εμπορίου παρατηρείται το παράδοξο σήμερα με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό η φορολογία να είναι υπερβολική. Ενώ ο καπιταλισμός μιλάει για ελεύθερη αγορά σήμερα τα σπίτια των ανθρώπων κατάσχονται από τις Τράπεζες λόγο χρεών πολλά εκ των οποίων φόρτωσε το καπιταλιστικό κράτος στους πολίτες με την υψηλή φορολογία, στο τέλος μάλιστα τους βάζει και στη φυλακή αν δεν τα αποπληρώσουν την ίδια στιγμή που αντικειμενικά οι πολίτες δεν έχουν τα χρήματα αυτά.
Τα παραπάνω όμως μοιάζουν περισσότερο με άλλα συστήματα και όχι τον καπιταλισμό. Συμπέρασμα ; Η γιγάντωση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, χωρίς όρια, έδωσε στις αγορές τεράστια δύναμη σε σημείο τέτοιο που να αγνοούν τα Συντάγματα χωρών, ολόκληρους λαούς και τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους ενώ πολλές φορές δρουν εκβιαστικά (βλέπε spreads κλπ).
Μπορεί να ψηφίζουμε όμως η λήψη των αποφάσεων γίνεται αλλού. Η άποψη των πολιτών παραγκωνίζεται. Η πολιτική πρέπει να πάρει πίσω μέρος της εξουσίας που έχασε ηθελημένα ή μή από τις αγορές και αυτό οι πολιτικοί και ειδικά στην σημερινή Ενωμένη Ευρώπη με τα χιλιάδες συμφέροντα, τα επιχειρηματικά λόμπι και την τεράστια γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους, χρειάζονται την στήριξη των πολιτών οι οποίοι πρέπει τουλάχιστον να συμμετέχουν στις λίγες αυτές ευκαιρίες για συμμετοχή που δίνονται.
Φυσικά πολλές φορές παρατηρούμε τα αποτελέσματα των εκλογών και μας εκπλήσσουν, ειδικά όταν εκλέγονται από τους πολίτες άνθρωποι που αντικειμενικά θα έπρεπε να κάνουν κάτι άλλο ή άνθρωποι οι οποίοι βλέπουμε αποδεδειγμένα στη συνέχεια ότι έκαναν ζημιά αντί καλό. Δυστυχώς ο λαός, οι πολίτες, δεν είναι κάποιος σοφός και ο παράγων “βλακεία” υπάρχει μέσα στην κοινωνία όπως και στον κάθε άνθρωπο άλλωστε. Γιαυτό το λόγο εκτός από την παρότρυνση συμμετοχής στις Δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες των πολιτών και την διαφύλαξη της ισονομίας, πρέπει πρώτα αυτοί που κυβερνούν να φροντίσουν για την παιδεία των πολιτών όπως και κάθε πολίτης από μόνος του έτσι ώστε να είναι σε θέση να κρίνει σωστά.
Έτσι είναι σημαντικό σήμερα η Δημοκρατία να ενδυναμωθεί και όχι να αποδυναμωθεί.
Αποχή σωστή επιλογή ή όχι ;
Η λέξη “εκλογές” έχει συνδεθεί τα τελευταία χρόνια με την λέξη “απαξίωση”. Έτσι κάθε φορά που συμβαίνει να προκηρύσσονται εκλογές, μεγάλα ποσοστά αποχής τελικά καταγράφονται στις κάλπες όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι πολλοί. Κάποιος που δεν πάει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα και επιλέγει την αποχή, μπορεί να εκφράζει αδιαφορία σε μικρό η μεγαλύτερο βαθμό σε μερικές περιπτώσεις ως τα ανώτατα όρια της βλακείας ή ακριβώς το αντίθετο δηλαδή επιθυμεί κατά κάποιον τρόπο η αποχή του από τις εκλογές να καταγραφεί, άρα κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η αποχή σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να πάρει και την έννοια της πολιτικής στάσης ή άποψης για τα πράγματα.
Είναι πάντως αλήθεια δύσκολο να εξηγήσει κάποιος την αποχή. Σε κάθε περίπτωση για να έχει η αποχή νόημα, πρέπει αυτός που την επιλέγει να γνωρίζει πραγματικά τι σημαίνουν εκλογές και δημοκρατία. Αν κάποιος δεν έχει ενδιαφερθεί να μάθει ποτέ γιατί ψηφίζουμε και τι είναι η δημοκρατία απλά κάνει την επιλογή του στα πλαίσια της άγνοιας και ίσως με βάση τη μόδα της εποχής.
Τι είναι δημοκρατία, τι είναι εκλογές και γιατί συνδέεται το ένα με το άλλο ;
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Βασικό χαρακτηριστικό της δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών.
Σε κανένα άλλο πολίτευμα δεν είναι αυτονόητο το δικαίωμα του πολίτη να ψηφίζει και μέσο της ψήφου του να λαμβάνει μέρος στην λήψη των αποφάσεων !
Με λίγα λόγια οι εκλογές είναι απόρροια του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτός είναι και ο λόγος που η Δημοκρατία ως πολίτευμα είναι το καλύτερο πολίτευμα που υπήρξε ποτέ ως τώρα αν και δεν είναι τέλειο, εξάλλου τίποτα δεν είναι τέλειο και όσοι την επικρίνουν πρέπει να το έχουν υπόψιν τους ώστε να είναι δίκαιοι στην κρίση τους.
Οι εκλογές αποτελούν το δημοκρατικότερο μέσο αντιπροσώπευσης και σύστασης αντιπροσωπευτικών σωμάτων σε κάθε είδους βαθμίδα κοινωνικής ομαδοποίησης. Συνήθως γίνεται λόγος για εκλογές σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο. Οι εκλογές διενεργούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα οποία είναι πάντα προκαθορισμένα (οι εκλογές σε εθνικό επίπεδο επιδέχονται εξαιρέσεις οι οποίες αποτυπώνονται περιοριστικά στο εκάστοτε ισχύον Σύνταγμα). Οι εκλογές πραγματοποιούνται με την ψηφοφορία η οποία αποτελεί αρμοδιότητα του εκλογικού σώματος που είναι το κατεξοχήν ανώτατο όργανο του κράτους. Με τις εκλογές πραγματώνεται άμεσα και δηλώνεται με τρόπο οριστικό η βούληση του εκλογικού σώματος σε δεδομένη στιγμή.
Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που σου δίνει το δικαίωμα να την αμφισβητείς και για τον λόγο αυτό είναι και εύκολα καπηλεύσιμη σε σχέση με τα υπόλοιπα πολιτεύματα από τους κάθε λογής επικριτές της.
Αν κοιτάξει κάποιος την ιστορία της ανθρωπότητας και την εξέλιξη της πολιτικής βλέπει ότι όπου δεν υπήρξε Δημοκρατία την θέση της πήραν τα χειρότερα και πιο σκληρά πολιτεύματα που καταδίκασαν τον ελεύθερο άνθρωπο. Κάποιος θα πει, μα καλά στη Δημοκρατία δεν γίνονται πόλεμοι ; Γίνονται, μόνο που το αίτιο το πολέμων δεν είναι η Δημοκρατία αλλά η εξουσία και η οικονομία που υπάρχουν παράλληλα με κάθε πολίτευμα. Έτσι πολλές φορές οι πολίτες παραπλανημένοι από τις αδικίες της εξουσίας και της οικονομίας ρίχνουν όλα τα κακά στο πολίτευμα.
Σήμερα στον Δυτικό κόσμο (Ευρώπη, Αμερική) όπου ανήκουμε και εμείς έχουμε κυρίως Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες. Αυτό σημαίνει ότι ψηφίζοντας στις εκλογές οι πολίτες ψηφίζουν για να επιλέξουν “αντιπροσώπους” στην Βουλή, που θα τους αντιπροσωπεύσουν στη λήψη των αποφάσεων.
Η Δημοκρατία όμως που επινοήθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα στην αρχαία Αθήνα δεν ήταν Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, δεν είχε δηλαδή αντιπροσώπους που αντιπροσωπεύουν τους πολίτες στη λήψη των αποφάσεων. Η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν Άμεση Δημοκρατία. Οι πολίτες της πόλης μαζεύονταν και οι ίδιοι έπαιρναν μέρος άμεσα στη λήψη των αποφάσεων δια ψηφοφορίας !
Δεν είχαν όμως όλες οι πόλεις στην αρχαία Ελλάδα Δημοκρατικό πολίτευμα και στην Αθήνα η Δημοκρατία δεν κράτησε για πολύ αφού οι κάθε λογής επιβουλευόμενοι και συμφεροντολόγοι φρόντισαν να επιβάλουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα δικά τους πολιτεύματα συνήθως τυραννία, βασιλεία, αριστοκρατία και ολιγαρχία.
Δημοκρατία, οικονομία, αγορές
Για αιώνες μετά ο κόσμος κυβερνιόταν ακόμα απολυταρχικά με τυραννίες, βασιλιάδες, βασίλισσες, αυτοκράτορες, συγκλήτους, στρατηγούς, δικτάτορες και οτιδήποτε άλλο απόκλειε τους πολίτες ή καλύτερα τους υπηκόους από την λήψη των αποφάσεων.
Μετά το τέλος του Μεσαίωνα μιας από τις πιο ανελεύθερες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας στην Ευρώπη άρχισαν να δραστηριοποιούνται οι πρώτοι δανειστές οι οποίοι δεν άργησαν να εξελιχθούν σε τοκογλύφους. Κάποτε έφτασαν ακόμα και βασιλείς να χρωστάνε στους πρώτους αυτούς δανειστές. Στη συνέχεια η τάση αυτή οδήγησε στη δημιουργία των πρώτων τραπεζών.
Στην Ευρώπη όποιος έχει διαβάσει ιστορία βλέπει πως τόσο για τον Α' όσο και για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τα αίτια, οι “σπίθες”, ήταν οικονομικά και είδαμε που τελικά οδήγησαν και τι αποτελέσματα έφεραν με τα εκατομμύρια των νεκρών μετά την άνοδο του Φασισμού και του Ναζισμού τα φαντάσματα των οποίων ακόμα κυνηγούν τους λαούς της Ευρώπης δυστυχώς.
Σήμερα τα περισσότερα κράτη στον πλανήτη έχουν τεράστια χρέη προς τους σύγχρονους δανειστές (τράπεζες, κροίσσοι, οικονομικά συγκροτήματα) και η οικονομία βασίζεται κατά μεγάλο βαθμό στους συσχετισμούς χρέους.
Πιο απλά από την εξουσία των τυράννων, των βασιλιάδων και της παλιάς ολιγαρχίας της Ευρώπης φτάσαμε στην εξουσία των σύγχρονων αγορών.
Σήμερα η εξουσία που συνυπάρχει μαζί με τις Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες είναι η εξουσία των Αγορών. Είδαμε στη περίπτωση της χώρας μας και των υπόλοιπων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου πως οι αγορές έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν πολιτικές στους εκλεγμένους πολιτικούς.
Οι αγορές είναι μέρος της οικονομίας έτσι όπως έχει εξελιχθεί μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο ελεύθερων αγορών και ανταγωνισμού. Αυτό από μόνο του θα ήταν μια χαρά, όμως τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη κυριάρχησαν οι Νεοφιλελεύθερες απόψεις στην οικονομία. Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι ο πιο ακραίος καπιταλισμός. Αν και λέει πως θέλει οι αγορές να αυτορρυθμίζονται δηλαδή να μην δέχονται παρεμβάσεις από κανέναν την ίδια στιγμή όπου οι ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές εφαρμόστηκαν κατέστρεψαν το κοινωνικό κράτος και γέμισαν χώρες με άστεγους, φτωχούς, πεινασμένους και πόνο. Το χειρότερο είναι ότι όπως βλέπουμε και στη χώρα μας η εφαρμογή ακραίων Νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην οικονομία αποδυνάμωσε και την Δημοκρατία γιατί στα μάτια του κατατρεγμένου πολίτη μοιάζει για όλα τα παραπάνω να φταίει η Δημοκρατία ενώ στην πραγματικότητα η αιτία είναι οι Νεοφιλελεύθερες πρακτικές στην οικονομία. Πιο απλά, δεν φταίει το Δημοκρατικό πολίτευμα αλλά η εξουσία των αγορών της νεοφιλελεύθερης οικονομίας που ασκείται πάνω στο πολιτικό σύστημα όπως ασκείται.
Έτσι ενώ ο καπιταλισμός θέλει χαμηλή φορολογία για την ανάπτυξη του εμπορίου παρατηρείται το παράδοξο σήμερα με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό η φορολογία να είναι υπερβολική. Ενώ ο καπιταλισμός μιλάει για ελεύθερη αγορά σήμερα τα σπίτια των ανθρώπων κατάσχονται από τις Τράπεζες λόγο χρεών πολλά εκ των οποίων φόρτωσε το καπιταλιστικό κράτος στους πολίτες με την υψηλή φορολογία, στο τέλος μάλιστα τους βάζει και στη φυλακή αν δεν τα αποπληρώσουν την ίδια στιγμή που αντικειμενικά οι πολίτες δεν έχουν τα χρήματα αυτά.
Τα παραπάνω όμως μοιάζουν περισσότερο με άλλα συστήματα και όχι τον καπιταλισμό. Συμπέρασμα ; Η γιγάντωση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας, χωρίς όρια, έδωσε στις αγορές τεράστια δύναμη σε σημείο τέτοιο που να αγνοούν τα Συντάγματα χωρών, ολόκληρους λαούς και τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους ενώ πολλές φορές δρουν εκβιαστικά (βλέπε spreads κλπ).
Μπορεί να ψηφίζουμε όμως η λήψη των αποφάσεων γίνεται αλλού. Η άποψη των πολιτών παραγκωνίζεται. Η πολιτική πρέπει να πάρει πίσω μέρος της εξουσίας που έχασε ηθελημένα ή μή από τις αγορές και αυτό οι πολιτικοί και ειδικά στην σημερινή Ενωμένη Ευρώπη με τα χιλιάδες συμφέροντα, τα επιχειρηματικά λόμπι και την τεράστια γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν μπορούν να το κάνουν από μόνοι τους, χρειάζονται την στήριξη των πολιτών οι οποίοι πρέπει τουλάχιστον να συμμετέχουν στις λίγες αυτές ευκαιρίες για συμμετοχή που δίνονται.
Φυσικά πολλές φορές παρατηρούμε τα αποτελέσματα των εκλογών και μας εκπλήσσουν, ειδικά όταν εκλέγονται από τους πολίτες άνθρωποι που αντικειμενικά θα έπρεπε να κάνουν κάτι άλλο ή άνθρωποι οι οποίοι βλέπουμε αποδεδειγμένα στη συνέχεια ότι έκαναν ζημιά αντί καλό. Δυστυχώς ο λαός, οι πολίτες, δεν είναι κάποιος σοφός και ο παράγων “βλακεία” υπάρχει μέσα στην κοινωνία όπως και στον κάθε άνθρωπο άλλωστε. Γιαυτό το λόγο εκτός από την παρότρυνση συμμετοχής στις Δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες των πολιτών και την διαφύλαξη της ισονομίας, πρέπει πρώτα αυτοί που κυβερνούν να φροντίσουν για την παιδεία των πολιτών όπως και κάθε πολίτης από μόνος του έτσι ώστε να είναι σε θέση να κρίνει σωστά.
Έτσι είναι σημαντικό σήμερα η Δημοκρατία να ενδυναμωθεί και όχι να αποδυναμωθεί.
↪ Αναρτήθηκε: 23 Μαΐου 2014 :: Αναγνώστηκε: 1918 φορές