Γλυστρίδα λίγα λόγια για το φυτό
Η γλυστρίδα ή αντράκλα (επιστημονική ονομασία: Portulaca oleracea) είναι ένα άγριο φυτό που μεγαλώνει από το καλοκαίρι μέχρι και τα μέσα του φθινοπώρου στην χώρα μας στην εξοχή και στα χωράφια. Θα το βρούμε ακόμα και στις άκρες των δρόμων. Για πολλούς είναι απλά ένα ζιζάνιο, για άλλους είναι ένα άγριο χόρτο. Στην πραγματικότητα η γλυστρίδα είναι ένα χυμώδες φυτό - παχύφυτο ανθεκτικό στην ξηρασία, με πολλά οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό, που «μυστηριωδώς» έχει εξαπλωθεί με το χρόνο στα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Άλλες ονομασίες της γλυστρίδας είναι: αντραχλίδα, χοιροβότανο, σκλιμίτσα, τρευλό, τρέβα ενώ στα αγγλικά είναι γνωστή ως common purslane, purslane, duckweed, little hogweed και pursley.
Το φυτό έχει πράσινα γυαλιστερά φύλλα, σχεδόν έρπει στο έδαφος και εξαπλώνεται αρκετά αν οι συνθήκες το ευνοούν. Οι λείοι βλαστοί του διακλαδώνονται και επεκτείνονται. Αν θέλουμε ένα φυτό γλυστρίδας να υπάρχει για πολύ καιρό, αντί να το ξεριζώσουμε, απλά κόβουμε μέρη των βλαστών του αφήνοντας πάντα λίγο κάτω από το σημείο όπου θα κόψουμε ένα νέο βλαστάρι το οποίο σε λίγες μέρες θα μεγαλώσει και θα βγάλει νέες διακλαδώσεις. Τα άνθη της γλιστρίδας έχουν κίτρινο χρώμα.
Θα την βρούμε σε περιοχές της Νοτίου Ευρώπης, στη Βόρειο Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην ινδική υποήπειρο, την Αμερική μέχρι την Μαλαισία και την Αυστραλία ! Στην Βόρειο Αμερική μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο εάν πρόκειται για γηγενές φυτό ή εάν έφτασε εκεί την προ-Κολομβιανή περιόδο. Αν ισχύει το δεύτερο, παραμένει μυστήριο πως μπορεί να έφτασε στη Βόρειο Αμερική πριν την ανακάλυψη της ηπείρου από τους Ευρωπαίους. Σύμφωνα με την wikipedia: «οι επιστήμονες πρότειναν ότι το φυτό είχε ήδη καταναλωθεί από ιθαγενείς Αμερικανούς, οι οποίοι άπλωναν τους σπόρους του. Το πώς έφτασε στην Αμερική είναι προς το παρόν άγνωστο.». Στην Ευρώπη εντοπίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα. Το φυτό έχει πλέον φυσικοποιηθεί στα περισσότερα μέρη του πλανήτη, τόσο στα τροπικά όσο και στα εύκρατα. Αν και νομίζουμε πως πρόκειται απλά για ένα άγριο φυτό, η αλήθεια είναι πως καλλιεργείται για περισσότερα από 4.000 χρόνια ως τρόφιμο και φαρμακευτικό φυτό και εξακολουθεί να καλλιεργείται σε πολλά μέρη σήμερα.
Η γλυστρίδα είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό. Περιέχει πολλές βιταμίνες (όπως: A, B, C και E) και μέταλλα (όπως: ασβέστιο, σίδερο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορο και κάλιο) ενώ έχει προσδιοριστεί ως η πλουσιότερη φυτική πηγή άλφα-λινολενικού οξέος, ένα απαραίτητο ωμέγα-3 λιπαρό οξύ ! Ο συνδυασμός βιταμίνης C και ωμέγα-3 βοηθάει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει από καρδιαγγειακές παθήσεις και φλεγμονώδεις νόσους.
Χρησιμοποιείται σε σαλάτες ως φρέσκια, σε φαγητά με διάφορους τρόπους ενώ θεωρείται πως ανοίγει την όρεξη.
Είναι βότανο αφού λειτουργεί ως καθαρτικό του αίματος, αλλά και ως διουρητικό. Χρησιμοποιείται για παθήσεις του πεπτικού και του γαστρεντερικού συστήματος, θεωρείται πως ανακουφίζει από τον βήχα και την δύσπνοια, βοηθά στην επούλωση των πληγών, είναι τονωτικό και έχει αντιοξειδωτική δράση, βοηθά στην καταπολέμηση της χοληστερίνη ενώ από ορισμένους θεωρείται και ως αφροδισιακό. Προσοχή όμως, όπως όλα τα βότανα έτσι και εδώ υπάρχουν κάποιοι που πρέπει να μην καταναλώσουν το φυτό. Αντενδείκνυται η χρήση της από εγκύους, υπερτασικούς και τα άτομα με αδύναμη πέψη.
Γλυστρίδα σύβρασης τσιγαριστή
Σύβραση ή ξεροτηγάνιση είναι μια παραδοσιακή τεχνική μαγειρέματος όπου χρησιμοποιούμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το οποίο σιγοψήνουμε σε ελαιόλαδο, μέχρι να μαλακώσει καλά και να γλυκάνει. Διάφορα είδη καλοκαιρινών χόρτων μπορούν να μαγειρευτούν με αυτόν τον τρόπο.
Αρχικά θα πρέπει από την εξοχή ή το χωράφι μας να συλλέξουμε τα πιο ζωηρά βλαστάρια γλυστρίδας. Δεν επιλέγουμε βλαστάρια των οποίων τα φύλλα είναι μαραμένα ή καχεκτικά. Κατόπιν επειδή το φυτό συνηθίζει να έρπει στο χώμα, πρέπει να τα πλύνουμε πάρα πολύ καλά.
Βάζουμε μια κατσαρόλα με νερό για να βράσει. Αφήνουμε την γλυστρίδα σε ένα δοχείο να ξεκουραστεί μετά το πλύσιμο. Μόλις το νερό μας βράσει,ρίχνουμε λίγο αλάτι και προσθέτουμε τα βλαστάρια μέσα στο καυτό νερό. Θα πρέπει να περιμένουμε, ανακατεύοντας κατά διαστήματα μέχρι να μαλακώσουν, όχι όμως και να λιώσουν !
Παράλληλα σε ένα μικρό τηγάνι ρίχνουμε ελαιόλαδο, προσθέτουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το τσιγαρίζουμε μέχρι να γλυκάνει, προσέχουμε να μην καεί.
Μόλις τα κρεμμύδι είναι έτοιμο το βγάζουμε από την φωτιά. Μόλις και η γλυστρίδα είναι έτοιμη, σουρώνουμε το νερό της και την αδειάζουμε ξανά στην κατσαρόλα. Ρίχνουμε από πάνω το κρεμμύδι και με μια ξύλινη κουτάλα ανακατεύουμε. Προσθέτουμε ακόμα λίγο αλάτι και αφήνουμε να πάρει μια βράση. Ανακατεύουμε για μια τελευταία φορά και είμαστε έτοιμοι να σερβίρουμε την γλυστρίδα μας σε ένα πιάτο.
Μπορεί να φαγωθεί με ψωμί σαν ξεχωριστό πιάτο ή να συνοδεύσει άλλα πιάτα της αρεσκείας μας. Έξτρα γεύση θα δώσει το λεμόνι το οποίο μπορούμε να στύψουμε από πάνω. Καλή όρεξη !
Η γλυστρίδα ή αντράκλα (επιστημονική ονομασία: Portulaca oleracea) είναι ένα άγριο φυτό που μεγαλώνει από το καλοκαίρι μέχρι και τα μέσα του φθινοπώρου στην χώρα μας στην εξοχή και στα χωράφια. Θα το βρούμε ακόμα και στις άκρες των δρόμων. Για πολλούς είναι απλά ένα ζιζάνιο, για άλλους είναι ένα άγριο χόρτο. Στην πραγματικότητα η γλυστρίδα είναι ένα χυμώδες φυτό - παχύφυτο ανθεκτικό στην ξηρασία, με πολλά οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό, που «μυστηριωδώς» έχει εξαπλωθεί με το χρόνο στα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Άλλες ονομασίες της γλυστρίδας είναι: αντραχλίδα, χοιροβότανο, σκλιμίτσα, τρευλό, τρέβα ενώ στα αγγλικά είναι γνωστή ως common purslane, purslane, duckweed, little hogweed και pursley.
Το φυτό έχει πράσινα γυαλιστερά φύλλα, σχεδόν έρπει στο έδαφος και εξαπλώνεται αρκετά αν οι συνθήκες το ευνοούν. Οι λείοι βλαστοί του διακλαδώνονται και επεκτείνονται. Αν θέλουμε ένα φυτό γλυστρίδας να υπάρχει για πολύ καιρό, αντί να το ξεριζώσουμε, απλά κόβουμε μέρη των βλαστών του αφήνοντας πάντα λίγο κάτω από το σημείο όπου θα κόψουμε ένα νέο βλαστάρι το οποίο σε λίγες μέρες θα μεγαλώσει και θα βγάλει νέες διακλαδώσεις. Τα άνθη της γλιστρίδας έχουν κίτρινο χρώμα.
Θα την βρούμε σε περιοχές της Νοτίου Ευρώπης, στη Βόρειο Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην ινδική υποήπειρο, την Αμερική μέχρι την Μαλαισία και την Αυστραλία ! Στην Βόρειο Αμερική μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρο εάν πρόκειται για γηγενές φυτό ή εάν έφτασε εκεί την προ-Κολομβιανή περιόδο. Αν ισχύει το δεύτερο, παραμένει μυστήριο πως μπορεί να έφτασε στη Βόρειο Αμερική πριν την ανακάλυψη της ηπείρου από τους Ευρωπαίους. Σύμφωνα με την wikipedia: «οι επιστήμονες πρότειναν ότι το φυτό είχε ήδη καταναλωθεί από ιθαγενείς Αμερικανούς, οι οποίοι άπλωναν τους σπόρους του. Το πώς έφτασε στην Αμερική είναι προς το παρόν άγνωστο.». Στην Ευρώπη εντοπίζεται στα τέλη του 16ου αιώνα. Το φυτό έχει πλέον φυσικοποιηθεί στα περισσότερα μέρη του πλανήτη, τόσο στα τροπικά όσο και στα εύκρατα. Αν και νομίζουμε πως πρόκειται απλά για ένα άγριο φυτό, η αλήθεια είναι πως καλλιεργείται για περισσότερα από 4.000 χρόνια ως τρόφιμο και φαρμακευτικό φυτό και εξακολουθεί να καλλιεργείται σε πολλά μέρη σήμερα.
Η γλυστρίδα είναι εξαιρετικά ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό. Περιέχει πολλές βιταμίνες (όπως: A, B, C και E) και μέταλλα (όπως: ασβέστιο, σίδερο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φώσφορο και κάλιο) ενώ έχει προσδιοριστεί ως η πλουσιότερη φυτική πηγή άλφα-λινολενικού οξέος, ένα απαραίτητο ωμέγα-3 λιπαρό οξύ ! Ο συνδυασμός βιταμίνης C και ωμέγα-3 βοηθάει το ανοσοποιητικό σύστημα και προστατεύει από καρδιαγγειακές παθήσεις και φλεγμονώδεις νόσους.
Χρησιμοποιείται σε σαλάτες ως φρέσκια, σε φαγητά με διάφορους τρόπους ενώ θεωρείται πως ανοίγει την όρεξη.
Είναι βότανο αφού λειτουργεί ως καθαρτικό του αίματος, αλλά και ως διουρητικό. Χρησιμοποιείται για παθήσεις του πεπτικού και του γαστρεντερικού συστήματος, θεωρείται πως ανακουφίζει από τον βήχα και την δύσπνοια, βοηθά στην επούλωση των πληγών, είναι τονωτικό και έχει αντιοξειδωτική δράση, βοηθά στην καταπολέμηση της χοληστερίνη ενώ από ορισμένους θεωρείται και ως αφροδισιακό. Προσοχή όμως, όπως όλα τα βότανα έτσι και εδώ υπάρχουν κάποιοι που πρέπει να μην καταναλώσουν το φυτό. Αντενδείκνυται η χρήση της από εγκύους, υπερτασικούς και τα άτομα με αδύναμη πέψη.
Γλυστρίδα σύβρασης τσιγαριστή
Σύβραση ή ξεροτηγάνιση είναι μια παραδοσιακή τεχνική μαγειρέματος όπου χρησιμοποιούμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το οποίο σιγοψήνουμε σε ελαιόλαδο, μέχρι να μαλακώσει καλά και να γλυκάνει. Διάφορα είδη καλοκαιρινών χόρτων μπορούν να μαγειρευτούν με αυτόν τον τρόπο.
Αρχικά θα πρέπει από την εξοχή ή το χωράφι μας να συλλέξουμε τα πιο ζωηρά βλαστάρια γλυστρίδας. Δεν επιλέγουμε βλαστάρια των οποίων τα φύλλα είναι μαραμένα ή καχεκτικά. Κατόπιν επειδή το φυτό συνηθίζει να έρπει στο χώμα, πρέπει να τα πλύνουμε πάρα πολύ καλά.
Βάζουμε μια κατσαρόλα με νερό για να βράσει. Αφήνουμε την γλυστρίδα σε ένα δοχείο να ξεκουραστεί μετά το πλύσιμο. Μόλις το νερό μας βράσει,ρίχνουμε λίγο αλάτι και προσθέτουμε τα βλαστάρια μέσα στο καυτό νερό. Θα πρέπει να περιμένουμε, ανακατεύοντας κατά διαστήματα μέχρι να μαλακώσουν, όχι όμως και να λιώσουν !
Παράλληλα σε ένα μικρό τηγάνι ρίχνουμε ελαιόλαδο, προσθέτουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το τσιγαρίζουμε μέχρι να γλυκάνει, προσέχουμε να μην καεί.
Μόλις τα κρεμμύδι είναι έτοιμο το βγάζουμε από την φωτιά. Μόλις και η γλυστρίδα είναι έτοιμη, σουρώνουμε το νερό της και την αδειάζουμε ξανά στην κατσαρόλα. Ρίχνουμε από πάνω το κρεμμύδι και με μια ξύλινη κουτάλα ανακατεύουμε. Προσθέτουμε ακόμα λίγο αλάτι και αφήνουμε να πάρει μια βράση. Ανακατεύουμε για μια τελευταία φορά και είμαστε έτοιμοι να σερβίρουμε την γλυστρίδα μας σε ένα πιάτο.
Μπορεί να φαγωθεί με ψωμί σαν ξεχωριστό πιάτο ή να συνοδεύσει άλλα πιάτα της αρεσκείας μας. Έξτρα γεύση θα δώσει το λεμόνι το οποίο μπορούμε να στύψουμε από πάνω. Καλή όρεξη !
↪ Αναρτήθηκε: 30 Σεπτεμβρίου 2021 :: Αναγνώστηκε: 1858 φορές